По промоцијата на „Солзите на сестра ми“ од Лилјана Зашова

По промоцијата на „Солзите на сестра ми“ од Лилјана Зашова

Posted by Milco Jovanoski in Актуелно 05 Aug 2021

5 август, 2021 г. 

Вчера во организација на Национална установа Библиотека „Григор Прличев“ од Охрид беше промовиран првиот роман на Лилјана Зашова „Солзите на сестра ми“.

Промотори беа д-р Сашко Насев и м-р Милчо Јованоски, извадоци од книгата читаше актерката Славица Спасова а во музичкиот дел настапи  младата музичка надеж Христијана Матеска – хармоника од Охрид.

Настанот во големиот изложбен салон на Центарот за култура го отвори директорката на Библиотеката Гордана Змејковска а вообичаено обраќање до присутните имаше и авторката Зашова.

„ Солзите на сестра ми“ според промоторите  е  четиво кое се чита речиси во еден здив и не ве остава рамнодушни и додека работите нешто сосема друго, ве обзема неговата содржина бара да продолжите да ја читате книгата и долго да разговарате за пораките и вечните дилеми кои ги крие во  себе.

Зашова со овој свој прв роман докажува дека оние кои имаат во себе пишувачка дарба а во нив тлее некоја животна приказна треба да го облагородат белиот лист хартија. Не само поради себеси и гаснењето на пожарите во себе , туку, како нова научена лекција за другите.

Посвојувањето на деца е тема која многу често е пропратена со дилеми, желби, страдања, надежи и очекувања. Тоа прашање секогаш било и останува болно, како за биолошките така и за идните родители. Постапката за посвојување, иако  регулирана со закон, не секогаш се вршела легално и многу често била нетранспарентна.

Македонското општество порано, но и сега, се соочува со прашањето како посвојувањето на деца да биде вршено на начин да не остава сомнежи за незаконитост. Од друга страна, тоа е институт кој дава можност брачни двојки да посвојат деца и да исполнат една човекова обврска за згрижување на едно од различни причини напуштено дете, во ситуација кога природните родители (најчесто младата мајка) од различни причини морала да го остави за него да се грижи општеството. А тоа (општеството), сакајќи да ги задоволи барањата на овие родители, во исто време водејќи сметка за интересите на напуштените деца, дозволува посвојување по правило на брачни двојки од земјата. Понекогаш такви деца се посвојуваат и од странци.

Во такви случаи секогаш лебди прашањето: Зошто тие деца не им се даваат на брачни двојки во земјава кои одамна чекаат дете;  дали тие деца се неповратно изгубени за земјата во која се родени и дали некогаш ќе ја дознаат вистината за нивното потекло.

„Солзите на сестра ми“ е токму таква приказна. Две сестрички – близначки се посвоени од една брачна двојка од Франција. На посвојување ги дала нивната тетка која живее во едно село во Скопска Црна Гора. Што се случило со нивната мајка? Зошто требала да се оддели од нив? Кој е докторот кој посредувал во нивното посвојување?

Дејствието на романот се одвива во три држави: Македонија, Франција и САД. Изобилува со личности и сцени од повеќе различни средини. Зашова мајсторски ги креира дијалозите и ситуациите и вешто ја води приказната давајќи им целосна полнокрвност на ликовите. Докторот, неговата сопруга, Жан и Хелен наспроти Даница и Огнен, Класната и професорката и онаа на која му останува најжешкиот костен во немоќните раце – Загорка. Токму во неа се чини се крие клучот во „Солзите на сестра ми“.

Зашова умешно и ненаметливо прави паралели на животот овде и таму, некаде во белиот свет. Но и на овој тука пред новиот милениум, село – град. Суптилно дозволува и по крајот на романот да се прашаме: Можеше или мораше вака да се заврши и дали приказната и поинаку би имала среќен крај?

Авторката Зашова рече дека ова е приказна по која „копала“ и постојано сознанијата и се зголемувале.Таа рече дека романот остава простор и за нова приказна која во неа тлее и чека ред да започне да ја пишува.

НУ Библиотека